Από τα αστικά σας θέρετρα Ως τα ολοδικά σας φέρετρα Στιγμές καήκαν Αυθαίρετα Ποιος έχασε την τσίπα για να σ δοσουν τα Εύρετρα Σ είδα στον πατώ της μποτίλιας Ήξερα πλέον πριν ποντάρω μες στο γύρισμα της μπίλιας Παράγωγα αντηλιάς Και ατόφιας ζήλιας Στους νομούς μέσα της Ξεφτίλας Πρόσεχε τη ξεστομίζεις όταν μιλάς Δεν είμαι κανενός μπαμας Βλάκα Μην αντιμιλάς Πάψε μη Βαρυγκωμάς Μαγαρίζω το λαιβ σ με πανσλαινς βρομιάς Ψιθυρίζω τ απόκρυφα κ έρχεται ο σατανάς Και πες μ το αν τολμάς Να χωθείς οφ δε τοπ κάπου διπλά από μας Non stop Στο κύκλο με τις δαίμονες Headshot Σε Περιστάσεις έντονες Ευκαιρίες Oneshot Κάτι μουτσούνες έντρομες Τα σώβρακα σ λέρωνες Μπετονες/εμμονές/φωνές/Ξενέρωτες Μισοί αγάπες και έρωτες Σε λίμνες Αχερουσίες και ποταμούς Αχέροντες Τεθλιμμένες παρουσίες Τετριμμένες οπτασίες Υποταγή σε ψεύτικες Ουσίες Δέθηκες δέχτηκες πολλές επιδημίες Και τόσα λάθη Ανεχτικές Τεθλασμένες ευθείες Πεπατημένες πορείες Πεπερασμένες επιθυμίες Και το χούμε δει πολλάκις Άτι σε ότι ήσουνα ραγιάς Όχι αντάρτης Και κει που δώσαμε σοου καταρρίψω δε σε καλέσαμε να ρθεις Δίχως να Κατανοεί το Πως συμβαίνει Κάνεις στη φύση ολάκερη δε με καταλαβαίνει Κι ο γουακερ να μας πείσει ότι το χει περιμένει Ποιητικά καταραμένοι Και άρτια καρτισμενοι Με το πιο μπάσταρδο φλοου οπλισμενοι Και σταιιλ τοσο βαρύ π όσο ζω η βάρκα γέρνει Mc Ξεπλένη Αν ήταν όλοι θα το ξέραν Πριν το λαλήσω στο υπερπέραν Πριν το κολλήσω υπέφεραν Το πήγανε τάχα αλλού μονάχα πίσω δε το φέραν Ότι κι αν κάνεις το σκ πάντα έρχεται η γαμημένη Δευτέρα Δε μιλάω με γκραφιταδες ποσό μάλλον με μσζ Μπουρλοτιαζω μαχαλάδες Διότι δαγκώσανε στυλς Όσο υπάρχω πουθεναδες Την αλήθεια προφέροντας Αντικρίζεται το ντις Λόγια ανείπωτα πετώ απ το μανίκι Χώνεις ξειγκλοτα λες και μπικε ο τουιτι Λόγια ανύποπτα απο ζευντα κ φρίκη Τα ραψ σ τα ξειγκλοτα κλοτσώ έξω απ το σπίτι Γαμάτο Μισό βήμα διαφορά/ζωή απ το θάνατο Απ το κύμα η φθορά Όλα Μέσα Στο μεροκάματο Είναι γνωστό στην αγορά Το ποιος πουλάει θάνατο Το πέος μπιστα γοερά Από την Κυριακή ως το Σάββατο Νοερά Σταιλς αποβιβάζω απ την άκατο Ζωηρά Αλάνι Άτακτο Άρπατο Τι προσωπικότητα θάφτη Τη συναισθηματική νοημοσύνη στο χαρτη ψαχτεί Μη προσπαθήσετε τέπο να με κάνετε ζάφτι Δε θα πεθαίνουμε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη.

Λόξες ματιές κι υποκρισία/κάτω από τυπικά γεια/σχεδιάζω την πανδαισία /που αποστρέφεσαι πια/περιπλανώμενο έργο/κατ απ τα φώτα της Πόλης/δε κάνω πως δε σε βλέπω/ να σα αναγνώρισα μόλις/έχω τόσα στο νου μου/καμιά φορά δε βάστα/ κι ειν η άυλη του εχθρού μου/ ξεριζωμένα σπαρτά Κερκόπορτα /του παράδεισου/τα Γόμορρα /ταρακουνήσου πριν την τελευταία φάλτσα νότα/όμορα /φρόντισε να αλλάξεις ρότα/όμορφα/ύποπτα υποπροϊόντα/προκαλούν κώφωση στα ώτα/κι έχω λερωμένα χέρια όπως πρώτα/δεν γίνεται δίχως σταγόνα ιδρώτα/κι απέχεις απ την ειλικρίνεια όσο το με η χωρίς καπότα/πως να ταιριάξουνε τα μετάξι μας χνότα/όλα αυτά κολοπιλαλιτά /άληκτα απαράμιλλα άλαλα /μετά ανοργασμικά /τραλαλά /τάχα γλέντα παράλληλα/ Καθρεφτίζοντας τα σκατά του στους άλλους διάχυτα /μήπως τσιμπήσει καμιά λύση στα άλυτα/ Ξέρω πολλά μα δε σου βγάζω τα άπλυτα/στη φόρα/ Λάσκα τα κάστρα /Τορά πέφτουνε σαν άστρα/μάστα /τα παπούτσια σας στην κρεμάστρα /Άστα να πάνε /εγώ χαίρομαι και περνάω τέλια τελικά/δεν ντρέπομαι για τίποτα /κι ας τους να μιλάνε έπειτα/βλέπουν τον κόσμο σαν έλικα/όσο απ τη διάσταση της περιμέτρου τους έλειπα Έλα να σπω το ν άβολο/ 5:40 για το μεροκάματο Έλα να πα τι ειν άβολο/ Το σκηνικό που συγγνώμη ζητάς τελειώσαν τα ψέματα χαβάνι ιστορίες Χαλιμάς Ελα να σπω το ν άβολο/ 5:40 το ξυπνητήρι βαρατο Έλα να σπω τι ειν άβολο/ Το σκηνικό που συγγνώμη ζητάς φτάσανε τα ψέματα ταβάνι ιστορίες Χαλιμάς Πρέπει να μπεις στα παπούτσια μου/ για να δεις ότι είδα/ πριν να σε σβήσω απ τη μνήμη μου φρόντισες να σιχαθώ κάθε ρανίδα μακροπρόθεσμη μνήμη/και μαγαρισμένη Κνήμη/περιφορά χωρίς πρόσωπο μίμοι/χωρίς απολύτως καμιά ευθύνη Τιμή θύμοι φήμη στη ζύμη λοιποί διττοί αρλεκίνοι το ξες πως δεν ξέχνα η νύχτα/ οι αμετανόητοι μονάχα δεν έχουν τσίπα/κι είναι ο καθωσπρεπισμός που σε κάνει ραγιά/και το υπερεγώ σου του τίποτα κουτσουλιά Σου πα Χαλάρωσε Η συγνώμη σου άργησε Το μούτρο σου Βαλάντωσε Μηδέν προ του τέλους μακάριζε Ξέρω το λάθος δε θα παραδεχτείς/ ούτε το σωστό θα ηδείς/ Λίγο χρόνο ζητάς πριν για πάντα να εξαφανιστείς /μα εκτός από γιατρός είναι κριτής/ τυπική χαιρετούρα με γεύση άνοστη/άλλωστε όπως τόσοι και τόσοι άλλοι Άγνωστοι/υπνωτίζεσαι απ της καθημερινότητας την άμπωτη Μα στα γραπτά οικειότητα Άπλετη Συντηρείς ότι χρίαζεσαι Όσους ήθελες τους έδιωξες/ κι όσοι δε θες κατσικόνονται/πες μου τώρα πως ένιωσες/και το εγώ σου εάν αμύνεται/ Κιείναι αστείο αλήθεια όταν είσαι ανάπηρο συναισθηματικά /να λες ότι πληγώνεσαι/ Θέλεις να νιώσεις απαιτητικά / και σε καταστάσεις που δεν μπορείς να αντιληφθείς πας και χώνεσαι σα τη μύγα στο σκατό πασαλείβεσαι /στην γκλίτσα του τσοπάνη πας και ξύνεσαι/όσο οι πράξεις σου γράφουν αυτό που γίνεσαι/μπορεί να κάναν κάτι λάθος οι γονείς σου εκεί /εσύ δεν ευθύνεσαι.

Δεν είναι καν δεν ειν μσζ Είναι γάμα διαλογής Κι άμα δε το καλοσκεφτείς Τυχαίνει να αιμορραγείς Τελικά τα καταφέραμε Πίναμε δε συμφαίραμε /πέρα δώθε την Αθηνά σε να δυβρά τη φέραμε Μάθαμε από τα λάθη που δε ξέραμε Δώσε μ υπομονή στη τελετή δαίμονα τετραπέρατε Δε ξέραν ούτε πως τους λέγανε Έλα ρε τσίμπα με Κοίτα με Το πήραμε Θησαυρέ Και τα καλύτερα ακόμα δεν ήρθανε όσοι δεν άξιζαν χαθήκανε τη ρητορεία είπανε και φύγανε ίπταμαι πάνω απ το χάος κοιτάμε ήτανε και δεν ήτανε κοίταγε και δε μίλαγε φίλτατε τις σκέψεις σου δις φίλτραρε τι πίπα σου πριν πεις θυμάται πως πείναγε φίλα με στον καθρέφτη πριν κοιταχτείς μπορείς τα νότα σου φίλαγε την προσοχή μ ζήταγε πλιζ/θα σκιαχτείς Μες το σκοτάδι μ πριν μπις Ντις για όλους τους Έλληνες μσζ είσαι γουακ τι εννοείς Στον τζολ πάει με βάλε αλε ατσούμπαλε Καλέ κατρούγκαλε τσούλαγε κ την ψυχή τ πούλαγε Θα το ιδείς να λακίζει Λιβάνι τ θανατά μυρίζει Η καρεκλά σ τρίζει Άσο η κόλαση αφρίζει Με ρωτάν αν ζωγραφίζω του πετάω τα ματιά έξω Και στο ραπ σου το τονίζω πως δεν ήρθα για να παίξω Έχουμε εισβάλει μες τα ανάκτορα Τρυπημένη απ τον ηλιάτορα Τυλιγμένη με ένα πάπλωμα Το μετάξι μας μπάλωμα Μίλα μ αν θες μη κάνεις όμως ότι δε με είδες Κ αν ότι δε μ είδες κάνεις καλύτερα μη μιλάς κάνε Μπλοκ σε όλες τις σελίδες Τελικά δε το φαντάστηκες Ήταν αλήθεια όλα ήταν αλήθεια και δε χάρηκες Καραμπόλα Δυστυχώς Καπότες φορές ακάποτες Προφανώς ξέκολα Άρτιες φωνές δυσάρεστες Εμφανώς Αναπνοής θεάρεστες Η αλήθεια στο τεραγωνο που λες Κ οτι φανταστικά εγώ παράνομο από χτες Παράπονα κ κραυγές Τα φτιανω Κάνοντας γκροου σε έδαφος άγονο πιο πάνω τσιμεντογειτονιές σήμα λαμβάνω Σε αφήνω άφωνο Παγωτό πως το λένε Έμετο προκαλένε ξένε Στο κατάρτι δεμένε Με γινάτι Γραμμές ανχομέναι όλο το κέντρο γεμάτο α 2 ταγκιές μαλακισμενε Δεν είναι καν δεν ειν μσζ Είναι γάμα διαλογής Κι άμα δε το καλοσκεφτείς Τυχαίνει να αιμορραγείς

Ότι προβλέπετε για τις μέρες σου / δε κύλα στους αδένες σου/ Κάνετε χάζι/ δε ξέρετε τα βασικά/ καθένας κράζει μα καν δε μπιστα/ ρίμες χαλάζι ki αποσιωπητικά ειδικά: Υλικά/φιλικά/αμείλικτα/ασύλληπτα/ Το ποσό άσχετοι είστε; Τι παριστάνεται εκεί; Τους εμσιζ προσποιητέ ; Πες μ τι έχεις ντυθεί; Ποτέ άκουσες ραπ; Χτες και σήμερα το φτίνεις ; τοσο μα τόσο γουακ /θα μαι εδώ όταν θα τα σβήνεις/ Τέτοια ανάγκη προβολής δεν έχουν ούτε οι σκυλούδες/ με το στανιό δε σου βγαίνει/ξεστομίζεις αρκούδες/ξέρω καλά πως η αλήθεια σου γενι/ Όλα σας είναι μια πρόζα/είστε ολόκληροι φεικ/βγείτε ωραίοι στην πόζα/σας καταναλώνω σα κεικ/ Σα τα ραπ τους /τα φαγιά τους/θες 2,3 για να χορτάσεις/μαγκώνουν όλα πριν τις παραστάσεις/το τρέχεις λες τι να προφτάσεις ; το γουακ θα ναι γουακ σε όλες τις φάσης Τρώω τους γουακερς σα τηγανητές πατάτες Στήνουν κολπα και άπατες Όπως παλιά η άσχετοι και τα ποζερια τρώνε φάπες Ναιφ,τοι,γουακ η ιδια ιστορια/η χουντα δε τελιοσε το 73/όλοι να πούνε την πίπα τους ψάχνουνε ευκαιρία/τι κι αν δεν ξέρουνε γρι δεν έχουν τσίπα τα αστεία/ Κάνουνε ραπ κι ακούνε μονό ελληνικό Κι άμα τους πεις για φρισταιλ χώνουν κουπλέ τους παλιό/ Δεν πατάς οφ δε τοπ Άλλα άντερ δε μποτομ/η μουσικούλα σ ποπ/ μούτρα γαμώ το Χρήστο μ/ Τα φλωριά που έχεις για φίλους δεν έχουν σχέση με μας / επειδής ντύθηκες φάση νομιζεις οτι μιαζουμε; κι οταν θα σκας εκει που αράζω ούτε να μη με κοιτάς/ Οταν ακουν τα ραπς σας ολοι οι παλιοί χλευάζουνε/η εποχές κι όχι τα άτομα αλλάζουνε/ Τι γυρεύεις εδώ; Τι προσπαθείς να πετύχεις; ξελόγιασες κάνα μωρό; Μην είσαι άδικος ξενύχτης Πες μου Τι δουλειά έχεις στο χώρο Μήπως επιδης στη γειτονία σε έχουνε για φλώρο Χτες που τα έλεγα γινόμουν γραφικός ; τωρα άλλαξε ο καιρός Όλα ντύθηκαν αντιφα μετά Παύλου/ Όλα αντισεξιστικα παντού/ Σας θυμάμαι και παλιότερα οπότε παιξ το άλλου /αντιλαβου ; δαίμονας απανταχού/παλαβωμένα αφού/ Όσο πιο πολλά τα άλογα /τόσο πιο σφιχτά τα γκέμια/ Μην έχεις θέλγητρα παράλογα/τα παλάτια σου γκρέμια/ Άρρηκτα θάρρητα πήρα και, χάρηκα , δανικά φάνηκα διττά στη σήτα ρητά απ μήτρα κοίτα Στάιλς Αυθεντικά Όχι γενόσημα/ χτυπήματα αντικανονικά/έχουμε Αντίθετα πρόσημα/ Εδώ δε παίζουμε κουμάρι άμα δε το φτύνεις καμάρι Κάτσε στην απέξω στειλιάρι/πριν νεκροφόρα για θυμαράκια κούρσα σε πάρει.

Μπαλωμένα βρακιά παγωμένη καρδία μπαλωμένα παπούτσια ματωμένα μουτσούνια ακούσια μανταρισμένες κάλτσες ματισμένες γκριμάτσες και κομμένα μανίκια όσο τρέχουν τα νοίκια μσζ που κολλάνε μπρίκια τρέμουν σα τα καύκια κορδέλες μόνο και φύκια/ψάχνουν ακόμα κ προίκα γυρισμένα ρεβέρ περιφορά στα ίδια σαν να Ήσουνα ασανσέρ σπάω κάθε κοντέρ/σε διαπερνάνε αμπέρ το λυρικό κομπρεσέρ γιατί φοράτε στο κεφάλι λαμπατέρ; Τα δικά σ μούτρα χρέωμα μα παραμένεις τσερ Σ όλο το σώμα τατού ουλές χαλκάδες σημάδια χωρίς κανένα ταμπού μυστήρια τελούμε βράδια γέμισες την τσέπη σου μα η ψυχή σου άδεια όλο το βράδυ πίνουμε κ το πρωί στη βάρδια φλαι είτε περφεκτο με καρφιά και ραφτά ρούμπωσες το πακέτο κι απο απορούσες γι αυτα Άλλοι έχουν καράφλα κι άλλοι ως κόλο κοτσίδα άλλοι σκαν με καπέλο κι άλλοι σκάνε με τζίβα Κάποιοι πίνουνε πολύ κι άλλοι που τα πάντα σεκλέτια βαριά στη κεφαλή ο χρόνος ορίζει κουμάντα Κ άμα σκιάχτηκες λίγο καθώς μας είδες να περνάμε φταίνε τα κόμπλεξ που είχες πριν να πεθάνεις ρουφιάνε Φτούνα τα ραπ που τα χώνουν κ είναι τουρλοκολάδικα/ σα το πεγκαλ πασαλείβουν απευθείας το ραπ με σκυλάδικα

Τα χειρότερα παιδιά με της καλύτερες πρόθεσης δεν δίνουν αναφορά Όπως δε δίνουν υποσχέσεις στα θεριά δε θα γίνουν βορά διαθέτουν άγριες διαθέσεις πλέον δεν είναι μωρά πρόσεξε τι θα διαλέξεις το τι σε άφορα και τι στόχους θα θέσεις μέσα στην αγορά μα θες να χορέψεις Δε θα σου δώσουν ραπόρτο μα πασαπόρτι καπνίζουν όλη μέρα χόρτο Γιατί τους πρήζουν το συκώτι το οντι όλα τα κάνουνε στο πόδι ζούνε γρήγορα κ είναι θεριακλήδες σπάνε τα είδωλα και είναι μπελαλήδες έχουν σεκλέτια και μεράκια/καίνε τα ντέρτια με μπαράκια ξεχειλίζουν τα τασάκια δε φτουράνε τα χαρτάκια έχεις στα χέρια μανταλάκια γτ τρεμεις ειστε παιδάκια Τι δε καταλαβαίνεις ποιο είναι το πρόβλημα σου;δε ενόχλησα κανένα/κόψε λάσπη βλάκα χάσου/ψέμα είναι κάλοι κάλοι Μα μη τους πατάς τον κάλο την αλήθεια δέξου και μην το βγάζεις πάντρελο Δε πιστεύουν στο θεό άλλα στο διάολο Έχουνε φίλους στο χώμα μα και στο κάγκελο/το κράτος τους καλεί ευέλπηδων με ειδοποιητήριο φάκελο Καίνε κάθε πατρίδα δεν θες να έχεις παρτίδα Γράφουν καινούργια σελίδα Κάλα τα λες μα στην πορεία δε σε είδα Ρίξαν το τόπι να κοιμούνται οι χαζοί Δεν χωράνε ομάδες και οπαδοί / μόνο αστέρας εξαρχιών τα άλλα οίνε μαγαζί/Μελιγαλάς αντιναζί Σέβονται όλα τα φυλά και όλες τις φίλες/εκτός απ τους φασιστές και τους δικαστές/ εξόν από μπασκίνες και δεσμοφύλακες/εκτός απ ρουφιάνους και βιαστές Ζώντας Σε Πρέσα καταστάστασεων της ζωής εραστές. Τα παιδιά στη γειτονία φωνάζαν Σαλιμαρία Τα παιδιά στη γειτονία πάλι κάναν φασαρία Τα παιδιά στη γειτονία Σκαν με παλιάκη αλητεία Τα παιδιά στη γει γειτονιά Μεσολογγίου Πλατεία

Σκάσε σταματά να μιλάς και δράσε Σπάσε την κανονικότατα Και το χάος πιάσε Σκάσε αφού αποφάσεις να λυπάσαι Σπάσε το χωροχρονικό συνεχές και σε έναν κομήτη κάτσε Σκάσε κοιτάξου στον καθρέφτη και το είδωλο σπάσε Οι πράξεις κι επιλογές μας κάνουνε αυτό που είμαστε Κι οι λέξεις σου τόσο πολλές που κάνεις δε τις πίστεψε Κι άμα δε κλείνουν οι πληγές θα ναι για να θυμάσαι Στου Αχέροντα τις πηγές σε άφησα να κοιμάσαι Όσο θα έρχονται ορδές ανθρώπων που στο μέλλον δε θα θυμάσαι Στον καταστάσεων τις ροές το χέρι μου πιάσε Ακολούθησε τις φωνές και όταν πρέπει δράσε Για αλλεπάλληλες φορές στο χάος μοιάσε Κι αν δε νικάς τους πειρασμούς είσαι έρμαιο των καταστάσεων Και στου κορμιού σου τους σπασμούς Συλλαβές καινών προτάσεων Σε ότι υπακούς αποκόμματα φάσεων Στο νορμάλ τους τριγμούς Αποστροφή των τάσεων Δίχως υπαινιγμούς καθαρό είναι το ξάστερο Κόψε τους ελιγμούς Το ραπ σου είναι άσφαιρο Από κλαυθμούς σε οδυρμούς Σου κόβω αβλεπεα άκυρο Βγαίνει εντέλει ότι σε είχαν προειδοποιήσει Εν γένη η αγέλη ποτέ δεν έφερε την λύση Με πυρωμένα βέλη Σα το Μωάμεθ τον Πραστό για να πορθήσει Πολεμικό τσιφτετέλι Καθημερινό αλισβερίσι Βαθεία μες το κελί κάνεις δε θα σ μιλήσει Απ τις εξίσωσης τα μέλοι που κάνεις δε θα θελήσει Φέρονται ως άφελοι θα σαι βρίσει Η ύπαρξη σου φτελι στο μελίσσι Στη κρίση έρχεται νέμεση και τυση Πάψε να ελίσσεσαι σα χέλι τι είναι αυτό που θα σε εκπροσωπήσει; Είναι αυτό πού θα σαι καταβροχθίσει Αγάπες που γίνανε μισοί Πυρετωδώς πες του να αλλάξει Σωστός τάχα ένταξη Τρωτός να κράξει Τρόπος να δικάσει Τρελός διδάσκει Όπως αυτός ο οποίος δε χάσκει Εντός ρίνη λάσπη Στενός ο κλοιός Αφού στο ενώπιον σε ενώπιο φάσκει κι αντιφάσκει Σκάσε σταματά να μιλάς και δράσε Σπάσε την κανονικότατα Και το χάος πιάσε Σκάσε αφού αποφάσεις να λυπάσαι Σπάσε το χωροχρονικό συνεχές και σε έναν κομήτη κάτσε Σκάσε κοιτάξου στον καθρέφτη και το είδωλο σπάσε

Κάνεις τυχάρπαστος δεν θα πρέπε να μπορεί πραγματικά να σε αγγίξει γιατί το τίποτα επουδενι δε γίνεται το τελικό να γλύψει σα βουτιά στο κενό σίγουρε θα σαι συνθλίψει και μάλλον πέρασε καιρός για να σ λείψει απ όξω ζωγραφιά το περιτύλιγμα μα άπω μέσα είναι οίδημα /το μυαλό και το σώμα είναι σα φεγγάρια διδύμα κ όσο δε ζημιώνεσαι δε σημειώνεται δίλημμα κι άμα τα έχασες όλα γύρνα και παρτά διπλά ότι πιστεύεις ξηγήσου όχι όμως στα κρυφά όλα τα άλλαξα μια τριπλά η ζωή γενικά έγραψε διπλή ταρίφα σεχεπρό θα σε πληγώσει οποίος έχεις διπλά τα ραπς και τα γκραφίτια μας πάντα ήτανε καλιφα Καμεροκερας ρακούν ξεχάστε τα μπιτια σας τα άκυρα Κάμερες βλέπω παντού Ρουφάνε Μαρόκο με τάλιρα Ούζα τζιν μπυρακια πίνουμε άπειρα Απά σε μαγικά χάλια Τα μπιτια σκίζω τώρα σειρά Πάντα μίλαγαν για δρόμο καταργούσαν κάθε νομό προκαλούσανε τον τρόμο Κάθε δισκάκι σε τόμο Από δω ως τον Κρόνο τη περίμετρο ζώνω Δεν έχω σου είπα χρόνο Ζήτησες χίλιες παπάτζες και την ψυχή μ σ δονώ Εύκολα ενθουσιάζομαι όπως εύκολα ξενερώνω Όλοι λεν ότι μαλωνω Όταν σκάνε τα πιράνχας μια εις μ αθερίνα γόνο Απλώνω /κ δε σπάω/μονό/τριγυρνώ/κ’ το μιλάω/στο χωρόχρονο/ Κλοτσώ/το μαλακά/δηλώνω Ματσό/μάκα/ πλάκα/πλάκα/ στα μούτρα μέσα ζυγώνω Ζευντα μου χουνέρι πωρώνω Για πάμε για πάμε μεθοκοπάμε Για πάμε για πάμε γλεντοκοπάμε συναντιόμαστε τυχαία σε απίστευτα μέρη αχάριστοι όλοι ειν εν μέρει και εχθροί εν δύναμη ταμπουρώσου στο ασκέρι ροκάνισε τη θαλάμη για να δούμε που θα σαι βγάλει Μελιγαλάς μεθυστοφελης Τέλειωσε η περίοδος χάριτος μην είσαι τόσο αφελής και μόνιμος αχάριστος Ανιδιοτελής όχι άριστος άχριστος Στην κόψη Απά της ρωγμής τίποτα δεν είναι παράλογο Για τον Άγγελο, για το Σπυρακο Για τον εβαμερ και για τον Μπίλα Ρινω χάμω τεκίλα Για τον Παυλαρα ουισκακι Για τον Μακη και το τζουραδακι Ρινω χάμω μπακ του μπακ Στη Προεσπέρα κονιάκ Περνά ο χρόνος τσακ τσακ Για τίποτα μην έχεις τρακ Όλα θα γίνουν στην ώρα τους Με τρόπους αδιόρατους Κι άμα σε πλήγωσε μια Τότε μια φορά και συ συχωρά τους ... ειν η ατσίδα αδιόρθωτη και η ζωή ανισόρροπη απαράβατοι όρκοι δες πως πλέκουν οι άνθρωποι

Διασχίζοντας το λιβάδι θα βγάζω ξανά τα παπούτσια Με κύμα και μαύρο σκοτάδι κι ότι ζήσαμε πλέον φαντάζουν ακούσια για το τελευταίο σου βράδυ Με να μπάφο στο στόμα και μια κούπα καυτό νερό κι άμα γίνηκες άγνωστος χώμα δε θα σε ξέρω όταν θα σε δω ακόμα Απ το Καλού στο Τραπάλου είναι η φάση ανωμάλου απ το Καλού στο Αμάλου μπουσουλώντας πάω αφού πέρασμα στο Μαγγανίτη με ένα τιμ δυναμίτη ρεμπέτικα μες την καβάτζα και σκαν τα φρικιά μες τα μπάζα Όταν χώνουμε φρι είναι σα γκιβ αγουει όλη η πιάτσα γιγνώσκει πως είμαστε οι πιο ωραίοι όλη η πιάτσα γνωρίζει το ποιος το λέει το ποιμα και ποιος δίνει μαθήματα για φραισταιλ στην Αθηνά μπουρμουλίθρας εμσι μου λεει πήγαινε πιο πέρα να μας σφάξουν και μας και μετά είναι ράπερ δε κλαίει δίχως φλο και καλάς εδώ δε ξέρει καν να χώνει κι είναι και μαγαζιάς γένια που χέζετε πάνω τις στη μεσσακτη Ικαριάς από το δάσος του Ράντι τα λέμε στην Ακαμάτρα σε έχω άχτι να ξέρεις το δίχτυ φόβου ρε μαλακά φασίστα καράφλα ,σου πα έλα από δω να σε κάνω άντρα και μετά βουτιά απ τη βάθρα εξον και κυλίσεις αφού δε θα χεις άκρα headshot o τσίγκος στο φακαρο απάνω στα Μαντριά βάλε να με ψάχνουν να ξέρεις δε θα φας καρπαζια α μαμά μαμά μαμά δικαστική επιμελητής και μετά μου λες κουβέντες σις μπαίνω σα το Μπόακαο ορίζω το αλεμαω το φτύνω και το μπισταω είστε μπίτι πουθεναδες ήταν κάλα στους Βρακαδες που αρπάξατε δέκα οκάδες θα πας έσφαζες τάχα μου ταχα αίμα τρέχει στη μαπα σου ενώ οσο τρέχεις στο λαντροβερ του μπαμπάκα κι αν ήρθες σε μένα σαλεμένος έφυγες όπως θυμάσαι έλα ξανά οπότε θες επομένως μπιτι σαλιμαρισμενος

Αγριέψαν τα πράγματα σα μέλισσες το Μάι Καρδιές για προσανάμματα Το δράμα σου περνάει Μπήκαν βγήκαν προγράμματα κι ακόμα πίνουν τάι Μπάι Το καλύτερο ναρκωτικό ειν ο έρωτας Και το χειρότερο μπατρίπ η απόρριψη Καλύτερος ύστερος γέλωτας Τη κατάληξη στην υπόθεση ξέροντας Άλλωστε ένας νεκρός ξυπνάει πάντα με όρεξη Στραβοκαταπίνεις Κάθε στραβό μάθημα που δεν πάει στραφεί Φλωρίνης το δικό σου σινάφι Τίγρης χλωρίνης με σιμά ως την Ανάφη Δε παίζει επιφάνεια ενώ που να μη τη βάφει Το σταιλ σου δανικό για υτο κι σαι στο ράφι Σας κόβουν όλες οι παρέες ξυράφι Δε σας κάνουν εμσιΖ 2 μπαφοι Ω ω όλα τα χω πάθει Κ όλα τα περιμένω Απ τον διπλανό Το ψέμα σου Τετριμμένο Ως τον ουρανό παρτάκιδες ανέχομαι δεν το πως συμπεριφέρονται φταιν υπέροχα τους φέρομαι πεν με βλέπουν μαλακά μετά δε χαίρονται κλαιν ρεφρεν Τίγρης χλωρίνης αποδώ /με σιμά ως την Ανάφη Κάθε στραβό καταφέρνω /μάθημα που δεν πάει στραφεί Δε παίζει Επιφάνια ενώ που να μη τη βάφει Φλόου Φλωρίνης ξέρω το δικό σου σινάφι 2 Ki Αφού ήμουν είρων Δε το περίμενα αυτό Συμπλέγματα χαρακτήρων Πιο περίεργα κι από το μηχανισμό των Αντικυθήρων από την τάφρο των Μαριανών πιο κάτω Ότι αγαπούσες πέρσι να μη το ξέρεις εδώ Αλλάζει η οπτική κι θέση απ την ολότητα πίσω ξανά στο κενό Και χει απέσεια γεύση Μα συνεχώς το ξεχνώ Κατ απ το σεληνόφως ενεργώ Κάθε γωνιά στο κέντρο γραμμένο A² Και στα προάστια θα δεις A² Στο χωριό σου θα βλέπεις A² Στις διακοπές σου θα βλέπεις A² Κόντρα σε κάθε γκραφιτά κάθε μσι αφήνω άφωνο Με χρίσμα απ το σατανά Ακούγομαι χωρίς μεγάφωνο Τρικούπη Αλεξάνδρας δίχως τελεία περίεργος άνδρας απ τη Σαλλή Μαρία μείνε μακριά μας όσο έχεις την ευκαιρία Περιφρουρούν τη γειτονία τα κοάλα Περιστρέφουν την ύπαρξη τους γύρω από μια μπάλα Περιφέρουν το κουφάρι τους γύρω από μια μπουκάλα Δεν είχανε τι να μας πουν και αγοράσανε πάρλα