Αφού δεν είσαι της πιάτσας /πως να πάρεις τα χαμπάρια σου / γνωστό της πάσης φάτσας /πως έχει αντίτιμο η φάρα σου /πολλοί τάχα τα λένε /μα μπέσα τους βαριέμαι / γράφω όσα είδα /σε παστρική πατρίδα / μ' απαγόρευση εξόδου απ' τη χώρα /να πράξω σα το νέρωνα/ δεν βλέπω την ώρα / τώρα/ τρόμος και παράνοια μεσ' την Αθηνά/ A² κουβέντες που λέγονται χίμα /ψιψίνα /έχοντας την τάση/ να τα κάνουμε λίμπα και μαντάρα /πάντα μ' ενεργή δράση /μέσα στης δυστοπικής μητρόπολης την αντάρα/ η φάρα απ το παγκάκι /παιναπλε τσοκό σε πορτοκαλί καρελάκι /αυτοί οι κροκοδείλοι /που καταναλώνουν ύλη/ εκεί που έφαγες σκαμπίλι /πατώντας το σταφύλι / με τον ποσό; /χαίρομαι να βλέπω αδειανά μαγαζιά / και της πλατείες ωστόσο γεμάτες παιδιά / ζώντας επικίνδυνα σου κάνει αναπάντητες ο χάρος / για να για να γενείς σεσημασμένος στο φριστάιλ αλήτρα θέλει το θάρρος / όχι ψέμα εσύ με το παγωμένο βλέμμα / φοράς χαμόγελο στα γλέντια / παραπαίεις στο τίποτα / για αυτό κυκλοφορείς με τέτοια / μάπα και φέρεσαι δύστροπα / όπα στη σέντρα /ντόπα μαγειρεύουμε που σείει τα δέντρα / τίγκα πατί ότι χειρότερο μπορεί να σου συμβεί / θα αναρωτιέσαι γιατί / θα σου ανέβουν οι σφυγμοί /πιράνχας παρεισφρύουν στον οισοφάγο / τουμπεκιάσου κi άσε με να λύσω τον κάβο / να σπάσω τον πάγο / με της συχνότητες που παράγω / αδιαφορώ για την ασφάλεια σου / και την παιδεία που προτείνεις/ κλείνουν οι θέσεις βιάσου /κι όποιος θέλει ασφάλεια να γίνει ασφαλίτης /βρίσκεις / οφθαλμός αντί οφθαλμού / το τελευταίο γράμμα του ψαλμού / βάζω φωτιά στο σύμβολο σου κ σ ότι πρεσβεύει / τώρα η έννομη τάξη αδυνατεί να παρέμβει / θεριεύει επιστρέφει η πλατεία / κάποιος πρέπει να προσέχει αν συναντήσει σαλιμαρία / γύρω απ τον τροχό / γίνεται κατάσταση προχό / που σε δένει απ' το λαιμό / και σ' οδηγεί ευθεία στο γκρεμό / το ζήτα σε βγάζει ελαφριό / σεχεπρό ποθετείστο το πουλί και την υπογραφή σου / νιώθω πως ειν' Απόκριες όποτε σου λένε ντύσου / κι ίσως να είναι ανεπαρκής αυτή η περιγραφή σου / φόρεσε τη στολή σου / πάνε κι έρχονται /λένε πως δεν ανεχοντεχουντε /ζούνε για να φαίνονται / στη ρουτίνα μαραίνονται /τη λαμόγια παινεύουνε /ίσα που αναπνέουνε /η μέρα κοντεύει /για οποίον δεν κοτέβει. μένω λέρα / μονά ζυγά στον αέρα / πέρα από το φαίνεστε είσαι δόλωμα στην πήχτρα /χαλέε καληνύχτα τίγκα πατίκα .